Vijgentijd in Piemonte

Rik Rensen neemt ons in zijn verhalen vooral mee naar zijn geliefde Piemonte, waar hij een gerestaureerde boerderij bezit die je ook kunt huren en van waaruit hij verhalen schrijft over deze regio. Dit keer vertelt hij over de vijgentijd:

‘Het is vijgentijd in Piemonte. Overal hangen volrijpe paarskleurige vijgen te wachten om geplukt te worden. Het is een kunst om er de goede uit te kiezen. Als ik te vroeg pluk, zijn de vruchten nog niet zoet genoeg en als ik de vijgen te lang laat hangen dan worden ze melig.

Ik vind het maar lang duren voor het zover is dat de rijpe vijgen  geplukt konden worden. De vijgenboom komt in de lente als een van de laatste bomen het blad te zitten, waarna in juli de eerste piepkleine vruchten te zien zijn: officieel de bloemen van de boom. Die zitten binnenin de vijg en worden, als het even meezit, bevrucht door een kleine wesp die door het gaatje bovenin het vruchtje voorzichtig naar binnen kruipt om zijn werk te doen.

De vijgenboom is uiterst productief. Met een beetje geluk heb ik soms twee oogsten per jaar. Nu de vijgen rijp zijn, probeer ik elk vrij moment door te brengen in het Italiaanse Piemonte en aan de zuidelijker gelegen Ligurische kust.

Vijgen zijn in Italië overal te krijgen. Het is  een boom die overal op het schiereiland voorkomt, zoals de eik gemeengoed is in Nederland. Maar de vijgen in Piemonte zijn voor mij juist heel erg bijzonder, omdat ze van eigen land komen.

Een aantal jaren geleden kochten we in de buurt van het Piemontese dorp Roccaverano een bouwval uit 1880 op vier hectare grond. Op die grond staan acht volwassen vijgenbomen van zeker vijf meter hoog. De boer van wie wij de bouwval en de grond kochten deed er achteloos over. Alsof hij over onkruid sprak in plaats van de ficus carica zoals de Romeinen hem al noemden.

Maar ik voel me de koning te rijk! Acht vijgenbomen binnen handbereik. Het hout van de vijgenboom verspreidt een heerlijke zoetige geur als het op een open vuur wordt gegooid. Ik gebruik het gedroogde hout vooral voor de pizza-oven. Vlak voor ik de pizza de oven in schuif gooi ik nog een handje vijgenhout op het smeulende vuur. De vlammen die vervolgens over het plafond van de pizza-oven likken zorgen voor het grill-effect. En de zoete geur die uit de mond van de pizza-oven komt is bedwelmend.

Wat kun je met die rijpe vijgen wel niet doen? Vijgenjam maken! Vorig jaar hadden we ruim twintig potten vol. We eten er nog steeds van. Of vijgenchutney. Of als dessert met een licht belegen schapenkaas, de pecorino, waardoor zout en zoet elkaar in de mond ontmoeten. Maar je kunt elkaar er natuurlijk ook doodleuk mee bekogelen.

De vijgenoogst van dit jaar is overweldigend groot. Door de uitbundige zomer zijn de vijgen ook veel eerder rijp dan andere jaren. Dan kleuren ze van licht- naar donkergroen om vervolgens paars van kleur te worden. De eerste vijgen van dit jaar combineren we zoals elk jaar opnieuw met vers gesneden parmaham en wat druppels dikke balsamico-dressing die in de supermarkt verkrijgbaar is.

Hiervoor heb je nodig: 6 verse vijgen (van de markt), opengesneden | 50 gram vers gesneden parmaham (slager) | fles dikke balsamico-dressing (supermarkt)

Drapeer de vers gesneden parmaham op het bord en leg daarop de zes in twee helften gesneden vijgen. Druppel de balsamico-dressing hier overheen.’

Meer lezen over Piemonte? Rik schreef het boek Geheimen van Piemonte, met nog veel meer verhalen over deze prachtige – en smakelijke – regio.