Venetië voor peuters – de leukste prentenboeken

Elke keer als Joost naar Venetië gaat, vindt hij het leuk om er van tevoren iets over te lezen. Joost: ‘Ik kan me goed voorstellen dat mijn kinderen van 3,5 en 2 jaar dat ook leuk vinden. Daarom heb ik een paar maanden voor onze reis naar deze stad peuterboeken gezocht die zich daar afspelen. Uiteindelijk heb ik er aardig wat gevonden, al speelt Venetië vaak maar een kleine rol.

 

Rialtobrug en gondels
In de meeste peuterboeken die ik heb gezien gaan er slechts een paar pagina’s over Venetië. De rest van de boeken gaan over Italië of over de hele wereld. Dat Venetië er karig van afkomt, wordt echter goedgemaakt doordat de stad vaak op de voorkant van het boek te zien is. En dan vooral de Rialtobrug en de gondels, twee symbolen die blijkbaar meer zeggingskracht hebben dan het Piazza San Marco.

Jokie uit de gondel
Zo ook in Jokie in Italië, een uitgave van de Efteling. Op de voorkant zie je Jokie in een gondel voor de Rialtobrug. In dit tamelijk onzinnig verhaaltje reist Jokie Italië door. In Venetië valt hij onder de Rialtobrug uit de gondel, waarna hij op de volgende bladzijde ineens in Rome op een scooter kruipt.

Met hondje een pizza eten
Dan doen Boris en zijn hondje Basje het beter. In het boek Ga je mee op reis? (van Nannie Kuiper & Alex de Wolf – alleen nog tweedehands verkrijgbaar of te leen in de bibliotheek) blijven ze keurig in de gondel zitten, waarna ze op ‘een pleintje vol terrassen’ een pizza eten. Vervolgens vervolgen ze hun onlogische reis, waarvan in sinterklaasrijmpjes verslag wordt gedaan.

Snelle gondel van kleine Kerstman
En dan de kleine Kerstman. In tegenstelling tot Jokie en Boris en Basje heeft hij geen gondelier nodig om de gondel voort te laten bewegen. Nee, in het boek De beste kerstman van de wereld (van Anu Stohner & Henrike Wilson – alleen nog tweedehands verkrijgbaar of te leen in de bibliotheek) roeit hij zelf. En dat gaat als een speer. Maar ja, de kleine Kerstman heeft dan ook haast: omdat de grote Kerstmannen ziek zijn, moet hij in zijn eentje alle cadeautjes brengen. Nou ja, met de hulp van wat dieren. Die meteen iets van de wereld zien. Zoals Venetië. Deze stad is zo te zien wel het allermooiste van wat ze te zien krijgen: de stad pronkt niet voor niets op de cover.

Pizza en ijsjes met de kleintjes
Ook de kleintjes reizen de hele wereld rond, in het boek met de zeer toepasselijke titel Met de kleintjes de wereld rond (Marion Billet). Natuurlijk doen de kleintjes ook Venetië aan. Hun avontuur daar maakt meer indruk bij onze peuters dan de andere boeken. Dat komt niet zozeer door de gondel en de Rialtobrug, maar vooral door de pizza en ijsjes. Deze moeten mijn peuters zoeken op de twee pagina’s die over Venetië gaan. Dat doen ze maar al te graag, waarna de oudste meteen besluit welk ijsje voor hem is, welke voor zijn zusje en welke voor zijn ouders.

Kijken met mandoline-muziek
Misschien nog wel populairder dan dit boekje is Wereldmuziek (ook van Marion Billet), waarin allerlei muziekinstrumenten uit de hele wereld aan bod komen. Dus ook de mandonline, die – blijkbaar – uit Venetië komt. Terwijl mijn peuters naar de gondel kijken (ditmaal zonder Rialtobrug),laten ze de muziek van Venetië klinken. Daarvoor hoeven ze alleen maar op een knopje te drukken. Het is een erg leuk deuntje, dat mijn peuters alvast in de stemming brengt.

Veel net zoals in de jaren zestig
Dit zijn wel de boeken over Venetië die echt voor peuters zijn bedoeld. Maar er zijn nog wel boeken voor oudere kinderen die mijn zoon en dochter interessant vinden. Al is het maar eventjes. Zoals Venetië van M. Sasek (alleen nog tweedehands verkrijgbaar of te leen in de bibliotheek), een kleurrijk album uit de jaren zestig. Omdat er in Venetië niet veel veranderd is (dat heb je met zo’n historische stad), is dit een ideaal boek om kinderen kennis te laten maken met allerlei aspecten van Venetië: veel water, geen auto’s, prachtige palazzi. Grappig alleen dat mijn zoontje het interessantste van het hele boek het voeren van de duiven op het Piazza San Marco vindt. Laat dat juist nu niet meer mogen.

Flapjes en handjes
Een ander boek dat mijn kinderen wel even interessant vinden, is The treasures of Venice Pop-up van Dario Cestaro. Dat het een Engelstalig boek is, doet er niet toe. De tekst vinden de kinderen toch niet interessant. Het boek is vooral leuk door al de flapjes waaraan getrokken kon worden. En door de diepte die gebouwen kregen. Hierdoor komen details ineens dichter bij de grijpgrage handjes. Zoals de beroemde paarden van de San Marco, die bijna van hun sokkel worden getrokken.

Deze twee laatste boeken kunnen de kinderen echter niet lang boeien. Nadat ik ze een keer heb laten zien, vragen ze er niet meer naar. Ik vermoed dat dat komt door de droge manier waarop de informatie verteld wordt. Beide boeken ontberen een verhaal. Een held die de lezers meeneemt in het Venetiaanse avontuur.

Een souvenir voor Olivia
Olivia goes to Venice (van Ian Falconer) heeft dat wel. Alleen is het nu wel jammer dat dat boek niet vertaald is in het Nederlands. Al voorlezend kan ik het wel meteen vertalen, maar dat gaat toch haperend en doet geen recht aan het leuke Engels waarin het verhaal geschreven is.

In dit boek vindt Olivia Venetië heel leuk. Zo leuk dat ze een souvenir mee naar huis wil nemen. Maar wat dan? Uiteindelijk weet ze iets: een steen uit de campanile van het Piazza San Marco. Maar dat is niet zonder gevaar…

Waar zijn de leeuwen en de bruggen?
Wat er dan gebeurt, ontgaat mijn kinderen. Daarvoor zijn ze toch nog iets te jong. Bovendien spreekt een steen uit de toren hen niet zo aan. Wat ze wel leuk hadden gevonden was als er iets verteld was over de vele trappetjes die Venetië heeft. Over de leeuwtjes die je er kunt zoeken. En vooral over de vele, vele plekken waar je verstoppertje kunt spelen.

Dit kwam in geen van de peuterboeken voor. Terwijl dat toch wel het allerleukste van deze stad is, zo bleek tijdens ons bezoek. Als dit in een peuterboek was voorgekomen, had dit voor veel voorpret gezorgd. Maar aan de andere kant was het ook goed dat dit nergens vermeld was. Nu werden mijn peuters heel erg verrast. En wekten de eerste meters in deze mooie stad al meteen zeer verbaasde en enthousiaste reacties op. Daar kan geen peuterboek tegenop. Hoe Venetië de kleintjes beviel, kun je in de volgende blog lezen.’