Il Lombardia – de Ronde van Lombardije

Genoten van Dumoulin in de Vuelta? Keek je op de camping toch nog even gauw naar de Tour de France? Of houd je van klassiekers als Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix of Luik-Bastenaken-Luik? Dan moet je zondag 4 oktober vrij houden in je agenda, zo laat Emiel Diender ons weten. Dan is het namelijk tijd voor de laatste klassieker van het wielerseizoen 2015: Il Lombardia, oftewel de Ronde van Lombardije.

Emiel: ‘Onderweg moeten de renners de Madonna del Ghisallo beklimmen, de beschermheilige van de wielrenners. De wedstrijd wordt ook wel ‘de koers van de vallende bladeren’ genoemd. Een logische bijnaam als je weet dat de Ronde van Lombardije in de herfst gereden wordt. Kenmerkend zijn naast de vallende bladeren vaak ook de onvermijdelijke regenbuien.

De start van de 109de editie is dit jaar in Bergamo, de finish in Como. Voor mij begint het vakantiegevoel al aardig op te borrelen, als ik de plaatsnaam op de borden voorbij zie komen. Veel Italiëgangers komen vlak na de grensovergang bij Chiasso langs deze plaats, op weg naar vele Italiaanse eindbestemmingen.

Als je van fietsen houdt, dan zit je in Italië wel goed. Daar kunnen ze namelijk aardig fietsen en al helemaal goed klimmen. Bovendien is wielrennen in Italië een soort religie. Het wordt er op allerlei manieren aanbeden en liefgehad.

Dat komt niet zomaar uit de lucht vallen. Wielrennen was een van de eerste dingen, waar de bevolking trots op kon zijn na de Tweede Wereldoorlog. Er was door de successen van renners als Coppi en Bertali hoop op een betere toekomst. In de wereldpers werd weer positief over Italië geschreven.

Als je op bezoek Italië bent, koop dan eens een roze Gazzetta dello Sport. Na voetbal (calcio) komen al gauw de pagina’s over wielrennen (ciclismo) aan bod. Die liefde voor het wielrennen bestaat dus nog altijd. Italiaanse (amateur)renners zijn veelal goed gekleed en je ziet ze regelmatig met dure fietsen naast je auto verschijnen. Vooral in het heuvellandschap van Noord-Italië, waar meer dan genoeg pittige beklimmingen en haarspeldbochten te vinden zijn, maar ook in de Toscaanse heuvels.

De laatste jaren zijn er veel Italiaanse toprenners in opspraak gekomen: Basso, Cunego, Di Luca, Mazzoleni, Petacchi, Pozzato, Rebellin, Ricco, Cipollini en natuurlijk Pantani – vaak worden ze in verband gebracht met doping. Positieve uitzonderingen zijn de winst van Vincenzo Nabali in de Tour de France 2014 en de opkomende renner Fabio Aru (winnaar Vuelta 2015).

Maar terug naar de Ronde van Lombardije, met een blik op twee belangrijke elementen van deze wielerronde. Allereerst de Madonna del Ghisallo, die ik in het begin al noemde. De Madonna del Ghisallo is de heilige der heiligen voor renners.

Ze waakt over de wielrenners op alle wegen van de wereld. Deze klim heeft dan ook een prominente rol in het parcours. Dit komt voornamelijk door het kapelletje bovenaan. Dit kapelletje staat misschien wel symbool voor de Italiaanse liefde voor de wielersport. Buiten staan beelden van bekende renners en iets  verderop staat een indrukwekkend wielermuseum.

Dan een tweede element: de Muur van Sormano, een gevreesde helling. De Muur van Sormano, die sinds 2012 na een afwezigheid van vijftig jaar weer deel uitmaakt van het parcours, kent een gemiddeld stijgingspercentage van 15, procent. Op de steilste stukken krijgen de renners maar liefst 27 procent te verteren. De muur begint op een hoogte van 820 meter en eindigt op 1124 meter. Een hoogte verschil van 304 meter, bij een afstand van twee kilometer.

De Ronde van Lombardije is geen peulenschil en wordt zeer serieus genomen. Op de lijst van winnaars staan ‘grote‘ renners, zoals Eddy Merckx en Bernard Hinault.

Italianen staan bovenaan, als het aankomt op aantal overwinningen. Fausto Coppi won als enige wielrenner ooit vijf keer. Hij won in 1946, 1947, 1948, 1949 en later nog een keer in 1954. Een andere Italiaanse toprenner, Gino Bartali, won drie keer (in 1936, 1939, 1940). Over Gino Bartali is een prachtig boek geschreven, De leeuw van Toscane. Een aanrader om te gaan lezen voor de wielerstrijd losbarst!

Benieuwd wat onze landgenoten hebben gepresteerd in deze prachtige klassieker? Jan de Roo won in 1962 en 1963; Hennie Kuiper in 1981. Recent stonden er dus geen Nederlanders op het erepodium. België doet dat beter, met Philippe Gilbert die in 2009 en 2010 als eerste over de finish trapte.

De laatste keer dat een Italiaan won, was in 2008 – toen Damiano Cunego, net als in 2004 en in 2007) als eerste over de eindstreep kwam. Vorig jaar was de zege voor de Ier Daniel Martin, in 2012 en 2013 mocht de Spaanse Joaquim Rodríguez de Ronde van Lombardije op zijn naam schrijven. Ik ben benieuwd wie er in 2015 wordt toegevoegd aan de lijst van wielerwinnaars…

De Ronde van Lombardije zal op 4 oktober live op televisie worden uitgezonden door de NOS, Sporza en Eurosport. Veel kijkplezier toegewenst!’

P.S. Alvast een kleine teaser vooraf: